ចិ. ( ន. ) ឈ្មោះ​បន្លែ​មួយ​ប្រភេទ ស្លឹក​សំប៉ែត​តូច​វែង ស្មើ​ចុង ស្មើ​ដើម ។ (Chinese chives): តិណជាតិ​អម្បូរ​ខ្ទឹម​មាន​ប្រភព​នៅ​តំបន់​អាស៊ី ។ ស្លឹក​គេ​ប្រើ​ធ្វើ​ជា ម្ហូប បន្លែ និង​នំ ។ ស្លឹក​និង​គ្រាប់​វា គេ​អាច​យក​ទៅ​ប្រើ​ជា​ឱសថ ។ ឧ. ស្លឹក និង​គល់​គូឆាយ​គេ​និយម​ប្រើ​ជា​អាហារ​សម្រាប់​ឲ្យ​ដើរ​ខ្យល់ អាច​ជួយ​សម្រួល​ផ្លូវ​ដង្ហើម សម្រួល​ការ​រំលាយ​អាហារ និង​ព្យាបាល​ការ​ហើម​ពោះ ។ គ្រាប់​ហាល​ឲ្យ​ស្ងួត កិន​ផឹក​បំបាត់​ជំងឺ​ហូរ​ទឹកកាម ។ អ្នក​ខ្លះ​ហៅ​ថា «ជីឆាយ ឬ​ ស្លឹកឆាយ ឬ កាឆាយ»