ទស់ បា. ( ប. សំ. ) ដប់ (១០) : យើង​ខ្ញុំ​បង្គំ​ព្រះ​ទ្រង់​យស ដោយ​ម្រាម​ទាំង​ទស​ផ្ចង់​គោរព ព្រម​ដោយ​សក្ការៈ​ទាំង​គ្រប់ សូម​ឲ្យ​ឧបទ្រព​ចៀស​ចេញ​ឆ្ងាយ ។ ប្រើ​រៀង​ភ្ជាប់​ពី​ខាង​ដើម​សព្ទ​ដទៃ​ទៀត អ. ថ. ទៈសៈ ដូច​ជា ទសក័ណ្ឋ (--ក័ន) ន. (បា. ទសកណ្ឋ; សំ. ទឝកណ្ឋ) អ្នក​ដែល​មាន-ក ១០ គឺ​រាពណ៍ : ព្រះ​បាទ​ទសក័ណ្ឋ (ក្នុង​រឿង​រាម​កេរ្តិ៍) ។ ទសធម្ម (--ធ័ម ឬ--ធ័ម-មៈ) ន. (បា.) ធម៌ ១០ ។ ឈ្មោះ​សូត្រ​មួយ​ក្នុង​ព្រះ​សុត្តន្ត​បិដក សំដែង​ពី​ធម៌ ១០ ប្រភេទ ។ ទស​បារមី (ទៈសៈបារ៉ៈម៉ី) ន. (បា.) បារមី ១០ គឺ​ចរិយា​ដ៏​លើស​លន់ ឬ​គុណ​ជាតិ​ដ៏​ល្អ ដែល​គួរ​បំពេញ​មាន ១០ យ៉ាង​គឺ ១-ទានៈ ការ​ធ្វើ​អំណោយ; ២-សីលៈ ការ​រក្សា​កាយ​វាចា​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ​ប្រពៃ; ៣- នេក្ខម្មៈ ការ​ចេញ​ចាក​កាម គឺ​ចេញ​បួស; ៤-បញ្ញា ការ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​សេចក្ដី​ពិត; ៥-វីរិយៈ ព្យាយាម; ៦-ខន្តិ សេចក្ដី​អត់ធន; ៧- សច្ចៈ ការ​កាន់​សំដី​ពិត​មិន​រើរុះ; ៨-អធិដ្ឋានៈ ការ​អធិដ្ឋាន​ឲ្យ​ឃើញ​ជាក់​ស្ដែង​តាម​ហេតុ​ពិត; ៩-មេត្តា ការ​ផ្សាយ​សេចក្ដី​រាប់​អាន​ចំពោះ​សព្វ​សត្វ​មិន​រើស​មុខ; ១០-ឧបេក្ខា ដំណើរ​តាំង​ចិត្ត​ជើយ​ព្រងើយ​ដោយ​ស្មោះ​ស្មើ ។ បារមី​ទាំង ១០ នេះ​ឯង​ដែល​ពោធិសត្វ​រាល់​ព្រះ​អង្គ​បំពេញ​ឲ្យ​បាន​ត្រាស់​ជា​ព្រះ​សព្វញ្ញុ​ពុទ្ធ ។ ទសពល (--ពល់) គុ. ឬ ន. (បា.) ដែល​មាន​កម្លាំង ១០ គឺ​មាន​កម្លាំង​ស្មើ​នឹង​ដំរី​វិសេស ១០ (ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ) : ព្រះ​ទសពល ។ ទសពិធ (--ពិត) គុ. (បា. ទសវិធ, វ > ព = ទសពិធ) ដែល​មាន ១០ យ៉ាង, មាន ១០ ប្រការ ។ ទសពិធ​រាជធម៌ (ទៈ សៈពិធៈរាជៈ ធ័រ, ឬ​តាម​ទម្លាប់​ថា ទស់សៈពិត--) ន. (បា. ទសវិធ + រាជធម្ម) រាជធម៌ ១០​យ៉ាង គឺ​ធម៌ ១០ ប្រការ សម្រាប់​ព្រះ​រាជា​ទ្រង់​ប្រព្រឹត្ត ព្រម​ទាំង​ណែនាំ​ពួក​សេនាបតី​មន្ត្រី​ធំ​តូច​និង​ពួក​រាស្ត្រ​ប្រជា​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ផង ។ ទសពិធ​រាជធម៌​នោះ​គឺ ១-ទានៈ ការ​ធ្វើ​អំណោយ; ២-សីលៈ ការ​រក្សា​សីល ៥ ជានិច្ច ឬ​រក្សា​សីល ១០ មួយ​ដង​មួយ​កាល; ៣-បរិច្ចាគៈ ការ​ចំណាយ​ព្រះ​រាជ​ទ្រព្យ​ទំនុក​បម្រុង​ប្រទេស​ជាតិ; ៤-អាជ្ជវៈ មាន​សេចក្ដី​ត្រង់; ៥-មទ្ទវៈ មាន​សេចក្ដី​ទន់ភ្លន់​ស្លូត​សុភាព​រាបសា; ៦-តបៈ ការ​កាន់​ឧបោសថ​សីល​តាម​កាល​កំណត់​ម្ដង​ៗ (ម. ព. តបៈ ឬ តបះ ផង); ៧-អក្កោធនៈ មិន​កម្ដៅ​ក្រហាយ​អ្នក​ដទៃ; ៨-អវិហឹសា មិន​បៀតបៀន​អ្នក​ដទៃ; ៩-ខន្តិ មាន​សេចក្ដី​អត់ធន់; ១០-អវិរោធនៈ មិន​បំពាន​លើ​ធម៌​លើ​ច្បាប់ ។ ច្រើន​ប្រើ​កាត់​ខ្លី​ត្រឹមតែ ទសពិធ ឬ ទសពិធ​ធម៌ ។ ទសមុខ (ទៈសៈមុក, ឬ ត. ទ. ថា. ទស់​មុខ) ន. ឬ គុ. (បា.) មុខ ១០; ដែល​មាន​មុខ ១០ (រាពណ៍) : ព្រះ​បាទ​ទសមុខ (ក្នុង​រឿង​រាមកេរ្តិ៍ ) ។