ន៏រក់ សំ. បា. ( ន. ) ទីអបាយភូមិឬអធោលោក ដែលមានរណ្ដៅជាលំនៅនៃសត្វមានបាបនៅរងទុក្ខតាមកម្លាំងកម្មដែលខ្លួនធ្វើ : ចុះនរក, ធ្លាក់នរក ។