ប្រធានាធិប៉ៈដី សំ.; បា. ( ន. ) (ប្រធាន + អធិបតិ; បធាន + អធិបតិ) អ្នកដែលជាធំចម្បងជាងគេទាំងអស់ ។ អ្នកធំដែលប្រជាជនរើសឲ្យធ្វើជាអធិបតីក្នុងប្រទេស (ជាជំនួសក្សត្រិយ៍ទ្រង់រាជ្យ) ។
