1. មុក សំ. បា. ( ន. ) (ប្រធាន​នៃ​សរីរ​ប្រទេស គឺ​ប៉ែក​រូប​កាយ​ត្រង់​ទី​ប្រជុំ​នៃ​ថ្ងាស, ចិញ្ចើម, ភ្នែក, ច្រមុះ, មាត់, ចង្កា ។
  2. មាត់;
  3. ប្រធាន;
  4. ទី;
  5. នាទី;
  6. លំអាន;
  7. ធ្នារ;
  8. ឡែក;
  9. បែប,
  10. យ៉ាង ... ។ មុខ​ការ ការ​ដោយ​មុខ គឺ​ការ​ដោយ​ឡែក​ពី​គ្នា ។ មុខ​ក្រសួង ក្រសួង​ដោយ​ឡែក​ពី​គ្នា ។ មុខ​ក្រោយ (ព. ប្រ.) មុខ​ដែល​មាន​ទ្រង់ទ្រាយ​ប្រៀប​ប្រដូច​នឹង​សណ្ឋាន​មុខ​ត្រី​ក្រាយ ។ មុខ​ក្រូច​សើច (ព. ប្រ.) មុខ​ដែល​ឡើង​សាច់​ពក​តូច​ៗ​ឃ្មឹល ស្រដៀង​នឹង​សំបក​ផ្លែ​ក្រូច​សើច ។ មុខ​ក្រៀម ឬ ក្រៀម​មុខ (ព. ប្រ.) មុខ​មិន​ស្រស់​ឬ​មិន​រីក ព្រោះ​មាន​ព្រួយ ។ មុខ​ងប់ ឬ ងប់​មុខ ចចេស​ងប់​មិន​ងាក​តាម ។ មុខ​ងាប់ ឬ មុខ​ខ្មោច (ព. ប្រ.) ដែល​មាន​ទឹក​មុខ​ដូច​ជា​មុខ​បុគ្គល​ស្លាប់ (ពាក្យ​ជេរ, បង្អាប់​ដោយ​មើល​ងាយ) : អា​ចោរ​មុខ​ងាប់ ! ។ មុខ​ងារ នាទី​សម្រាប់​ងារ ។ មុខ​ឆ្កែ (ព. ប្រ.) ដែល​ជជ្រក​មមក​រក​គេ​ដោយ​អាការ​អៀន​ខ្មាស​ដូច​ជា​ឆ្កែ : មនុស្ស​មុខ​ឆ្កែ, ទៅ​រក​គេ​ទាំង​មុខ​ឆ្កែ (និយាយ​ថា មុខ​ឆ្កែ​ស្រែ​ជម្រៅ ក៏​មាន...) ។ មុខ​ជូរ (ព. ប្រ.) មុខ​ដែល​ចេញ​អាការ​ជ្រួញ​ជ្រេញ ហាក់​ដូច​ជា​កំពុង​បរិភោគ​វត្ថុ​ជូរ​ខ្លាំង ។ មុខ​ឈ្មង មុខ​ដែល​មាន​ទ្រង់ទ្រាយ​សមរម្យ​ឥត​ឆ្គង, មុខ​ស្រស់​បំព្រង ។ មុខ​ដាវ​មុខ​លំពែង (ព. ប្រ.) ទទួល​ភារៈ​ចេញ​មុខ​តតាំង​ជា​ជំនួស​គេ : រង​មុខ​ដាវ​មុខ​លំពែង ។ មុខ​តំណ កន្លែង​ឬ​ស្នាម​ដែល​ត ។ មុខ​ថ្លោះ ឬ ថ្លោះ​មុខ (ព. ប្រ.) ប្រែ​ឈាម​មុខ​ស្រុត​ចុះ​ហាក់​ដូច​ជា​ថ្លោះ (ព្រោះ​ភ័យ​ឬ​ព្រោះ​មាន​ជំងឺ) ។ មុខ​ទ័ព ឬ មុខ​សឹក ទី​ចំ​ពី​ខាង​មុខ​កង​ទ័ព​ដែល​កំពុង​លើក ។ ព. ប្រ. ទទឹង​មុខ​ទ័ព ទទឹង​ដំណើរ​អាជ្ញា ដែល​មាន​អានុភាព​ស្រដៀង​នឹង​ទ័ព ។ មុខ​ទឹក ផ្លូវ​ទឹក, ធ្នារ​ទឹក ។ មុខ​បាទ (មុក​-បាត) មុខ​និង​ជើង គឺ​ដើម​ចុង, ដើម​ទង, ទង​គន្លង : រក​ឲ្យ​ឃើញ​មុខ​បាទ ។ មុខ​ពាប់ ឬ ពាប់​មុខ (ព.ប្រ.) មុខ​ដែល​ចេញ​អាការ​ដូច​ជា​ពាប់​ចុះ (ព្រោះ​ភ័យ​ឬ​ព្រោះ​តូច​ចិត្ត​ខ្លាំង) : ទម្លាក់​មុខ​ពាប់, ភ័យ​ពាប់​មុខ ។ មុខ​ព្រហ្ម រូប​មុខ​ដែល​បែក​ចេញ​ជា​បួន ភ្ជាប់​នឹង​កំពូល​ប្រាសាទ​ឬ​កំពូល​ចេតិយ ។ មុខ​ព្រះ​លាន ទី​វាល​ឬ​ផ្លូវ​ធំ​ត្រង់​មុខ​ព្រះ​រាជ​វាំង ។ មុខ​មន្ត្រី មន្ត្រី​ដែល​ជា​ប្រធាន​ឬ​ជា​អធិបតី​លើ​អស់​មន្ត្រី​ទាំងពួង, អធិបតី​នៃ​ពួក​សេនាបតី; ច្រើន​ប្រើ​ថា នាម៉ឺន​សព្វ​មុខ​មន្ត្រី ។ មុខ​មាត់ មុខ​និង​មាត់ គឺ​ការ​ចេញ​បង្ហាញ​មុខ​និង​ការ​បញ្ចេញ​សម្ដី​ថ្វី​មាត់​ក្នុង​ទី​ប្រជុំ​ជន : ចេញ​មុខ​មាត់ ។ អ្នក​ដែល​មាន​អ្នក​ធំ​អ្នក​តូច​រាប់អាន​ច្រើន : មនុស្ស​មាន​មុខ​មាត់ ។ មុខ​មាំ មុខ​ដែល​សម្ដែង​អាការ​មាំ​សម្បើម : ធ្វើ​មុខ​មាំ ។ មុខ​យក្ស រូប​មុខ​ស្មាច់​សម្រាប់​ល្ខោន​ពាក់​ធ្វើ​យក្ស ។ មុខ​របរ របរ​ដោយ​មុខ, របរ​ផ្សេង​ៗ​ដោយ​ឡែក ។ មុខ​រាហុ៍ (ព. ប្រ.) មុខ​មនុស្ស​ដែល​មាន​ទ្រង់ទ្រាយ​កំពាង ស្រដៀង​នឹង​រូប​រាហូ : មនុស្ស​មុខ​រាហុ៍ ។ មុខ​រីក ឬ រីក​មុខ មុខ​ដែល​ចេញ​អាការ​រីករាយ​ ។ មុខ​រឹង (ព. ប្រ.) ដែល​រឹង​រូស, មានះ, ចចេស ទោះ​អ្នក​ដែល​មាន​អំណាច​លើ សម្លឹង​សម្លក់​ដាក់​ក៏​មិន​ជច់​មុខ : មនុស្ស​មុខ​រឹង​ ។ មុខ​សស្ត្រ (--សាស់) មុខ​របួស​ដែល​មុត​ដោយ​សស្ត្រា ។ មុខ​ស្ងួត ឬ ស្ងួត​មុខ (ព. ប្រ.) មុខ​ដែល​ចេញ​អាការ​ក្រៀម​ក្រំ​ហាក់​ដូច​ជា​ស្ងួត ។ មុខ​ស្មន់ នាទី​ឬ​ដំណើរ​ដែល​មាន​ព្រោះ​ស្មន់​អន្ធករ​ឬ​សហាយ​ស្មន់​នឹង​គ្នា : ទោស​មុខ​ស្មន់, ទោស​ទាស់​នឹង​មុខ​ស្មន់, ពិន័យ​មុខ​ស្មន់ ។ មុខ​ស្មើ មុខ​ជើយ​ដោយ​អាការ​តោះ​តើយ មិន​អើ​ពើ : ធ្វើ​មុខ​ស្មើ ។ មុខ​ស្រងូត មុខ​មិន​រីក​ដោយ​អាការ​ក្រៀម​ក្រំ ។ មុខ​ស្រពោន ឬ ស្រពោន​មុខ (ព. ប្រ.) មុខ​មិន​ស្រស់, មិន​រីករាយ​ហាក់​ដូច​ជា​ស្រពោន ។ មុខ​ស្អុយ (ព. ប្រ.) មុខ​ស្រពោន​ស្រពាប់​ដោយ​ហេតុ​ទើស​ទាក់​គំនិត​ឬ​តានតឹង​ចិត្ត ។ មុខ​អាករ នាទី​ដែល​កើត​អាករ កើត​លាភ ។ មុខ​អុត មុខ​ដែល​មាន​ស្នាម​អុត ។ មុខ​អំណាច នាទី​របស់​អំណាច ។ល។ កាត់​មុខ កាត់​ចំ​ពី​មុខ : ដើរ​កាត់​មុខ ។ កាត់​នាទី​ឬ​កាត់​ប្រយោជន៍; កាត់​លាភ​របស់​អ្នក​ដទៃ : កុំ​កាត់​មុខ​គេ ។ កំបាំង​មុខ ដែល​កំបាំង​គេ​មើល​មិន​ឃើញ : ទី​កំបាំង​មុខ ។ ខាង​មុខ ខាង​នាយ​មុខ, ឯ​មុខ ។ ខុស​មុខ ខុស​បែប​គ្នា; មិន​ត្រូវ​មុខ ។ ងងឹត​មុខ វិល​មុខ​ងងឹត​ឈឹង​មើល​អ្វី​ពុំ​ឃើញ ។ ព. ប្រ. ទញ់​ទាល់​គំនិត​ងងឹត​ឈឹង ។ ចេញ​មុខ ចេញ​ទែង​សម្ដែង​មុខ​ឲ្យ​គេ​ឃើញ ។ ចេញ​មុខ​ចេញ​មាត់ ចេញ​ទាំង​មុខ​ទាំង​សម្ដី ។ ចែក​មុខ ចែក​ឲ្យ​ដោយ​មុខ ដោយ​ឡែក​ពី​គ្នា ។ ចំពោះ​មុខ ដែល​ប្រាកដ​នៅ​មុខ ។ ចំ​មុខ ត្រង់​ពី​មុខ ។ ចាំ​មុខ មិន​ភ្លេច​មុខ​គេ ។ ច្រើន​មុខ ច្រើន​បែប, ច្រើន​យ៉ាង : ទំនិញ​ច្រើន​មុខ, ម្ហូប​ច្រើន​មុខ ។ ជច់​មុខ (ព. ប្រ.) ចុះ​ទឹក​មុខ​ឬ​ជ្រប់​មុខ​ហាក់​ដូច​ជា​ជច់​ព្រោះ​គេ​បន្តុះ​បង្អាប់​ឬ​ស្ដី​ថា​ឲ្យ ។ ជូរ​មុខ (ព. ប្រ.) បញេ្ចញ​អាការ​ធ្វើ​មុខ​ស្មូញ ព្រោះ​ធុញ, ទ្រាន់ ។ ជ្រប់​មុខ ទម្លាក់​មុខ​ជ្រប់ ។ ញាក់​មុខ ឬ ញាក់​មុខ​ញាក់​មាត់ កម្រើក​ចង្កា​ងើប​ងើយ​ខ្វិច​បន្តិច​ឡើង​ឬ​បិទ​មាត់​ផ្អឹប​កម្រើក​ចង្កា​ញាក់​ខ្វើក​ឡើង​លើ ។ ដាក់​មុខ ឱន​មុខ​ចុះ​បន្ដិច​ស្រពោន​ស្រពាប់​ព្រោះ​សេចក្ដី​អៀន​ខ្មាស​ឬ​ទញ់​តុះ : ដាក់​មុខ​ជ្រប់ ។ នៅ​ទី​ចំពោះ​មុខ, ផ្គើន​នៅ​មុខ : ស្ដី​ដាក់​មុខ, ថា​ដាក់​មុខ ។ ដាច់​មុខ ផុត​អស់​មុខ​ការ, ផុត​នាទី; ដាច់​នាទី​ឬ​មុខ​ការ​ដោយ​ឡែក ។ ដឹង​មុខ ដឹង​ដោយ​សារ​គេ​ប្រាប់​ថា ឈ្មោះ​នេះ ឈ្មោះ​នោះ ដែល​ជា​សត្រូវ ... ។ ដោយ​មុខ ដោយ​ឡែក, ដោយ​បែប, ដោយ​យ៉ាង : កាន់​ការ​ដោយ​មុខ, យល់​ដោយ​មុខ ។ តូច​មុខ ឬ ទាប​មុខ (ព. ប្រ.) អាប់​មុខ, មិន​ពេញ​មុខ ។ ទទឹង​មុខ (ព. ប្រ. នៅ​ទទឹង​ចំ​ពី​មុខ ។ ទុក​មុខ​ឲ្យ ឬ ទុក​មុខ​ទុក​មាត់​ឲ្យ ទុក​នាទី​ឲ្យ, ទុក​អំណាច​ឲ្យ, យោគ​យល់ ។ ទើស​មុខ ឬ ទើស​មុខ​ទើស​មាត់ (ព. ប្រ.) ទើស​ទាល់​ដោយ​យល់​មុខ, ដោយ​ខ្លាច​ចិត្ត​ឬ​ដោយ​អៀន​អន់​ព្រោះ​មាន​គេ​នៅ​មុខ, នាំ​ឲ្យ​ធ្វើ​អ្វី​មិន​ស៊ប់ ។ ទៅ​មុខ ទៅ​ឯ​ខាង​មុខ, ទៅ​ឯ​កាល​ខាង​មុខ ។ ធំ​មុខ ពេញ​មុខ ។ ធ្វើ​មុខ​ក្រញូវ សម្ដែង​ទឹក​មុខ​ឡើង​ក្រញូវ ។ ធ្វើ​មុខ​ធ្វើ​មាត់​ឲ្យ ញាក់​មុខ​ញាក់​មាត់​ក្រមាច់​ក្រមើម​ឲ្យ ។ នៅ​មុខ ចំពោះ​មុខ ។ នាំ​មុខ ទៅ​ពី​ខាង​មុខ, នាំ​ឲ្យ​តាម ។ បិទ​មុខ ភ្ជិត​មិន​ឲ្យ​ឃើញ​មុខ, មិន​ឲ្យ​ឃើញ​លំអាន ។ បោរ​មុខ (ព. ប្រ.) អៀន​ខ្មាស​មើល​មុខ​គេ​មិន​ត្រង់ ហាក់​ដូច​ជា​មុខ​បោរ​ឡើង : ស្ដី​ឲ្យ​បោរ​មុខ ។ បំបាក់​មុខ (ព. ប្រ.) ធ្វើ​ឲ្យ​អាប់​ឱន​ហាក់​ដូច​ជា​ធ្វើ​មុខ​ឲ្យ​បាក់ ។ បំបាត់​មុខ ធ្វើ​ឲ្យ​បាត់​មិន​ឲ្យ​ឃើញ​មុខ, គេច​លែង​ឲ្យ​ឃើញ​មុខ, ចង​បំបាត់​មុខ, ដើរ​បំបាត់​មុខ ។ ពេញ​មុខ (ព. ប្រ.) ចេញ​មុខ​ពេញលេញ​មិន​រលឹបរល, មាន​មុខ​មាន​ឈ្មោះ ។ មាន​មុខ មាន​ការ​របរ​ពេញ​ទី; មាន​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ, មាន​អ្នក​ធំ​អ្នក​តូច​រាប់អាន​ច្រើន : មនុស្ស​មាន​មុខ, អ្នក​មាន​មុខ ។ យក​មុខ, យក​ឈ្មោះ ឬ យក​មុខ​យក​មាត់ ចេញ​មុខ​ខ្នះខ្នែង​កិច្ចការ​ម្ដង​ៗ​ឲ្យ​មាន​ឈ្មោះ​ល្អ, វាត​អាទិ៍​ដណ្ដើម​មុខ​ការ​ដែល​ជា​សាធារណៈ ឲ្យ​បាន​មក​លើ​ខ្លួន​ចាត់ចែង​យក​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ ។ យល់​មុខ យោគ​យល់​ដោយ​មុខ, មិន​ប្រកាន់​ទោស​ព្រោះ​យល់​ថា​មាន​មុខ ។ យារ​មុខ ស្រុង​ស្លុយ​ខាង​មុខ​ជាង​ខាង​ក្រោយ ។ ព. ប្រ. ងងុល​ចូល​មិន​ថយ​ក្រោយ ។ យោង​មុខ អន្ទង​នាំ​ផ្លូវ​ពី​មុខ, យោង​មិន​ឲ្យ​ឃ្លាត​ពី​មុខ : ជិះ​សេះ​យោង​មុខ​គោ, អុំ​ទូក-ង​យោង​មុខ​ទូក​វ៉ែត ។ ស្មើ​មុខ ដែល​មាន​មុខ​មាន​ឈ្មោះ​ស្មើ​គ្នា : មនុស្ស​ស្មើ​មុខ ។ ស្អប់​មុខ ស្អប់​មិន​ចង់​ឃើញ​មុខ ។ អាប់​មុខ អាប់​ឱន​មិន​ពេញ​មុខ ។ ឯ​មុខ ខាង​មុខ, ខាង​នាយ ។ល។ ។ល។
  11. (គណិតវិទ្យា) face ផ្ទៃដែលខណ្ឌរូបសូលីដមួយ។ ឧ. ចតុមុខមានមុខ៤។