ខ្មែរ

ការបញ្ចេញសំលេង

អក្ខរាវិរុទ្ធ រស្ស
សទ្ទតា រ័ស-សៈ
ឡាតាំងយានកម្ម rŏəhsaʼ
IPA (បមាណីយ) គន្លឹះ /rŏəhsaʔ/


នាម

រស្ស

រ័ស-សៈ បា. សំ ( គុ. ) (រស្ស; ហ្រស្វ) ខ្លី; ដែល​មាន​រូប​រាង​ខ្លី; តឿ; ទាប​កន្ទិល, កន្តុញ ។ ន. មនុស្ស​តឿ, សត្វ​តឿ ។ ស្រៈ​មាន​សំឡេង​ខ្លី; សម្រាប់​ប្រើ​ក្នុង​ភាសា​បាលី​មាន ៣ តួ គឺ អ, ឥ, ឧ; ខាង​ភាសា​សំស្រឹ្កត​មាន ៦ តួ​គឺ អ, ឥ, ឧ, ឫ, ឭ, អះ; ខាង​ភាសា​ខ្មែរ​មាន ៤ តួ​គឺ អិ, អឹ, អុ, អះ (សម្រាប់​ភាសា​ខ្មែរ, ស្រៈ អ នេះ​មិន​ទៀង គឺ​ចួន​កាល​ជា រស្ស: ចួន​កាល​ជា​ទីឃៈ តាម​សូរ​សំឡេង​ជា អៈ ខ្លី និង អ វែង, ដូច​ជា : ប៉ប្រក, ប៉ប្រង, ទទ្រម, ពពក, ពភល អ. ថ. ប៉ៈប្រក, ប៉ៈប្រង, ទៈទ្រម, ពៈពក, ពៈភល; ប៉ៈ, ទៈ, ពៈ ជា​រស្សៈ; ប្រក, ប្រង, ទ្រម, ពក, ភល ជា​ទីឃៈ ឬ​ជា​គរុ); ស្រៈ​ទាំង​ប៉ុណ្ណេះ​ហៅ​ថា ស្រៈ​រស្សៈ ឬ រស្ស​សរៈ ។ ព. ផ្ទ. ស្រៈ​ទីឃៈ ឬ ទីឃៈ ឬ ទីឃ​សរៈ ។ រស្សៈ