សំ. បា. ( ន. ) ផ្លូវ, ថ្នល់; ជាយ​ព្រៃ; ជួរ, សង្កាត់, ប៉ែក (ប្រើ​ក្លាយ​ជា វិថី ក៏​មាន) ។ វីថិ​ចិត្ត ចិត្ត​ដែល​ត្រាច់​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​អារម្មណ៍, ចិត្ត​ដែល​កើត​ដោយ​សង្កាត់, ដោយ​ប៉ែក (ព. អ.) ។ វីថិ​សិង្ឃាដក (--ដៈកៈ ឬ--ដក់) ថ្នល់​បែក​បី​ឬ​បែក​បួន, ផ្លូវ​ត្រឡែងកែង ។ គោ​វីថិ ឬ គោណ-- ផ្លូវ​គោ ។ អជ​វីថិ (អៈជៈ--) ផ្លូវ​ពពែ (ព. ហ.) ។ល។