សួន
ស. ( ន. ) (ស្វន អ. ថ. សួ៎ន “ទីដីដែលដាំដំណាំផ្សេងៗ; ចម្ការ”) ទីដីមានដាំឈើផ្សេងៗជាលំអ ។ សួនច្បារ សួនមានដាំឈើតូចៗ ជាចំណារទាបៗ ដោយសង្កាត់ៗ ។ សួនសត្វ សួនមានទ្រុងឬរបងរាំងចិញ្ចឹមសត្វសម្រាប់មើលលេងកម្សាន្តសប្បាយ ។ សួនឧទ្យាន សួនមានដើមឈើផ្សេងៗ ទាបៗខ្លះ ខ្ពស់ៗខ្លះ ដោយជួរដោយសង្កាត់សម្រាប់ដើរលេងកម្សាន្តសប្បាយ (ម. ព. ឧទ្យាន ផង) ។
ស. ( ន. ) ភាគ, ចំណែក; ប៉ែក : មួយសួន មួយភាគ (ម.ប្រ.) ។ សមសួន សមភាគ, សមតាមភាគ; សមតាមបែប, តាមភាព ។ គុ. សម, ល្មមដល់ការ : សួនស័ក្ដិ សមស័ក្ដិ ។ មិនសួនដល់ការ មិនល្មមដល់ការ ។
- ឈ្មោះ និងត្រកូឡ