( កិ. ) ហើប​បបូរ​មាត់​លាន់​សូរ​សព្ទ​តិច​ឬ​ខ្លាំង​ចេញ​រន្ថាន់​រអឹក​ទប់​មិន​ឈ្នះ ព្រោះ​មាន​ទំនង​នាំ​ឲ្យ​រីករាយ​រំជួល​ជ្រួល​ឃឹក​ៗ​ឡើង​ដោយ​ហសិតុ-ប្បាទ​ចិត្ត : សើច​ក្អាក សើច​ខ្លាំង​ឮ​សូរ​ក្អាក ។ សើច​ចំអក បញ្ចេញ​សំឡេង​ធ្វើ​ជា​សើច​ឡកឡាយ​ឲ្យ​គេ ។ សើច​ស្ងួត ពើ​ធ្វើ​ជា​សើច​សម្ដែង​ទឹក​មុខ​ស្មើ ។ល។ ព. ទ. បុ. ព្រឹក​សើច ល្ងាច​យំ សើច​សប្បាយ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន នឹង​បាន​ប្រទះ​យំ​វិញ​ពុំ​ខាន (ព្រោះ​សោមនស្ស​និង​ទោមនស្ស​ជា​គូ​នឹង​គ្នា) ។

( ន. ) ឈ្មោះ​ក្រូច​មួយ​ប្រភេទ ស្លឹក​ទ្រវែង​ឆែក​ស្ដួច​មួយ​អន្លើ ក្លិន​ហាង​ប្រហើរ ប្រើ​ធ្វើ​ជា​គ្រឿង​ផ្សំ​ឲ្យ​ម្ហូប​មុខ​ខ្លះ​មាន​រស​ឆ្ងាញ់, ផ្លែ​មាន​សំបក​ជ្រួញ ។ ក្លិន​ប្រហើរ​ឆួល មាន​រស​ហាង ទឹក​ក្នុង​ផ្លែ​មាន​រស​ជូរ ប្រើ​ជា​ថ្នាំ​រម្ងាប់​រោគ​ខ្យល់ ឬ​ប្រើ​ជា​គ្រឿង​ស្ល​បាន : ស្ល​ម្ជូរ​បង់​ស្លឹក​ក្រូច​សើច ។