( កិ. ) កំពប់​ហូរ​ចេញ​ព្រោះ​ពេញ​ខ្លាំង​ហួស​ប្រមាណ, ព្រោះ​ខ្ពុរ​ឡើង​ឬ​ព្រោះ​ធ្លាក់​រឥល​ជ្រុល​ចុះ​មក : ទឹក​ត្នោត​ហៀរ​ពី​មាត់​បំពង់, ទឹក​បបរ​ពុះ​ហៀរ​ពី​មាត់​ឆ្នាំង, សំបោរ​ហៀរ ។ ប្រើ​ជា គុ. ក៏​បាន : ទឹក​ហៀរ​ភ្លឺ ទឹក​ច្រើន​ពេក​ហៀរ​លើ​ភ្លឺ ។ ដែល​ច្រើន​ពេក​ចង្អៀត​អង្គុយ​ឬ​ឈរ​មិន​អស់​គ្នា : មនុស្ស​ច្រើន​ហៀរ​សាលា ។ ហៀរ​ហូរ ឬ​ហូរ​ហៀរ (ព. ប្រ.) សម្បូណ៌​គរគោក (ច្រើន​ប្រើ ហូរ​ហៀរ ជាង) : ម្ហូប​ចំណី​សម្បូណ៌​ហូរ​ហៀរ ។