អៈន៉ាធិប៉ៈ តៃ, កុំ​ថា --ប៉ៈតី បា. ( ន. ) (< អន៑ + អាធិបតេយ្យ) ការ​ដែល​គ្មាន​អាធិបតេយ្យ, គ្មាន​ឥស្សរ​ភាព, ដំណើរ​ឥត​សិទ្ធិ​សេរី​ភាព​ក្នុង​ការ​គ្រប់គ្រង, ភាព​នៃ​ប្រជា​រាស្រ្ត​ដែល​មិន​មាន​មគ្គុទ្ទេសក៍ : ប្រទេស​ដែល​ឋិត​នៅ​ក្នុង​អនាធិ-បតេយ្យ មិន​អាច​ញ៉ាំង​សេចក្ដី​ចម្រើន​ឲ្យ​កើត​បាន​ឡើយ ។