( ន. ) គាថា​បាលី​ចំនួន​មួយ​ពាន់ ក្នុង​មហា​វេស្សន្ដរ​ជាតក (មហា​ជាតក៍) ដែល​លោក​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ខ្មែរ​បាន​ដក​ស្រង់​ពី​ក្នុង​គម្ពីរ​សុត្តន្តបិដក ខុទ្ទក​និកាយ ចារ​ជា​គម្ពីរ​ស្លឹក​រឹត (គាថា​បាលី​សុទ្ធ) សម្រាប់​ទេសនា​អាន​បាលី​សុទ្ធ​ប្រើ​ការ​អាន​ជា​បទ​សរភញ្ញ​ខ្លី​ៗ តាម​សង្កាត់​បាទ​នៃ​គាថា ត្រាតែ​ចប់​ទាំង ១៣ កណ្ឌ : និមន្ត​លោក​ទេស​គាថា​ពាន់​ឲ្យ​ចប់​ទាំង ២ ខ្សែ; គេ​និមន្ត​លោក​ទេស​គាថា​ពាន់​ជា​ជំនួស​មហា​ជាតក៍​សម្រាយ (ប្រៃរយ) ។