គ្រូបាធ្យាយ
សំ.; បា. ( ន. ) (គុរុ > គ្រូ + ឧបាធ្យាយ > គ្រូបាធ្យាយ; គរុ + ឧបជ្ឈាយ) គ្រូឧបជ្ឈាយ៍ ឬ គ្រូ (មានគ្រូសូត្រជាដើម) និងឧបជ្ឈាយ៍: សិស្សត្រូវសំដែងសេចក្ដីគោរពចំពោះគ្រូបាធ្យាយ ។ សាស្ត្រាច្បាប់ក្រមថា: ឬគ្រូបាធ្យាយ ប្រដូចនឹងម្ដាយ ឪពុកសោតណា ... ។ គ្រូបាធ្យាយ គឺជាគ្រូផង ជាកល្យាណមិត្តផង ជាអាណាព្យាបាលផង ដែលតែងតែជួយតម្រង់ទិស ការពារកូនចៅពីគ្រោះអវិជ្ជាផង ពីគ្រោះចៃដន្យផង និងជួយឲ្យសត្រូវ ទោះជិត ឆ្ងាយ ឲ្យមកក្លាយទៅជាមិត្ត ។ គ្រូបាធ្យាយមានន័យធំទូលំទូលាយ គឺជា(កុងម៉ា)ជីដូនជីតាទាំងសងខាង ទាំងមាតាទាំងបិតានេះឯង តែគ្រាន់តែជាជីដូនជីតាគ្រប់ជំនាន់កាលនៃអនន្តកាល គ្រប់ពេលវេលា អស់កល្យជានិច្ជ សរុបទាំងមូល ពីអតីត ជាតិ កន្លងមកហើយក្តី ក្នុងបច្ចុប្បន្នជាតិនេះក្តី ទៅអានាគតជាតិក្តី ប្រដូចនឹងតួនាទីមាតាបិតាជា អាណាព្យាបាលជាគំរូ ជាគ្រូ ភ្ជាប់និស័្សយគ្នានឹងគ្រូរបៀន នៃមន្តអាគម គាថា ផ្សាភ្ជាប់តទៅដល់ព្រះបរមគ្រូពោធិសត្វ ជាគ្រូនៃមនុស្សនិងទេវតា តៗគ្នារហូតដល់គ្រូដើមមុនគេបង្អស់ គឺព្រះសិវ៉ៈ ព្រះព្រហ្មណ៏ ព្រះវិស្ណុ(ព្រះពិស្ណុការ) ព្រះអាទិករ។