សំ. បា. ( គុ. ) ខ្លាំង, ពន្លឹក, គួរខ្លាច, គួរស្បើម : ខឹងឃោរ គឺខឹងខ្លាំង ។ បុរាណមានប្រើជា ន. ខ្លះដូចពាក្យថា បុណ្យបាត់ដ្បិតបាប លាភបាត់ដ្បិតឃោរ ។
