( ន. ) ធ្មេញដែលដុះត្រង់ទីបំផុតនៃធ្មេញឯទៀត (ជិតបន្ទាប់ថ្គាម) ស្រួចជាងធ្មេញឯទៀត : ចង្កូមខ្លា ។ ព្រះចង្កូមកែវ គឺព្រះទន្តស្រួចនៃព្រះសក្យមុនីសព្វញ្ញុពុទ្ធ ។
