ច័ត-ត្វ័ង សំ. បា. ( គុ. ឬ ន. ) (ចតុរំស) ដែលមានជ្រុងបួន; បួនជ្រុង, ក្រឡា ៤ ជ្រុងស្មើភាគ (ម. ព. ត្រិយង្ស និង ចតុរ័ង្ស ទៀតផង) ។
