( ន. ) បាច់​ផ្ដៅ​ចំនួន ២០ ដើម ចង​ជា​សំណុំ​រួច​បត់​ជា​ពីរ : ផ្ដៅ​មួយ​ចន្ទាស ។

បា. ( ន. ) (សណ្ឌាស) តម្បៀត​ធ្វើ​ដោយ​ដែក​ជាដើម​សម្រាប់​ចាប់ សម្រាប់​ដាក់​ផ្អោប​ត្បៀត​គ្នា (ម. ព. សណ្ឌាស ផង) ។ ដែល​មាន​ស្រទាប់​ទ្រដុំ​រទេះ​ជាដើម ដើម្បី​ឲ្យ​រលាស់​ស្រួល​ក៏​ហៅ ចន្ទាស ដែរ : ចន្ទាស​រថយន្ត (ខ្មែរ​សម័យ​បុរាណ​សរសេរ សណ្ឌាស ជា​ពាក្យ​ត្រឹម​ត្រូវ ប៉ុន្តែ​គេ​ច្រើន​រិះគន់​ថា និយាយ​មិន​ច្បាស់​ទៅ​វិញ) ។