ចន់-ល៉ន់ ( កិ. វិ. ) ដែល​ស្រែក​ខ្លាំង​ដោយ​ស្លន់ ឬ​អាការ​ដូច​ជា​ស្លន់ : ស្រែក​ចន្លន់ ។ ពេជ្រ​ចន្លន់, តន់​ចន្លោ ជា​ឈ្មោះ ពេជ្រ និង តន់ ដែល​ចាស់​ទុំ​តំណាល​ថា​ជា​សេនា​ល្បីល្បាញ​ខាង​ចម្បាំង ក្នុង​សម័យ​បុរាណ​ព្រេង​នាយ ប៉ុន្តែ​ពុំ​ប្រាដក​ថា​ក្នុង​រជ្ជកាល​នៃ​ព្រះ​រាជា​ខ្មែរ​អង្គ​ណា​ឡើយ ។