ស. ( ន. ឬ គុ. ) (ច្ចម អ. ថ. ចម) កំពូល; ដែលជាធំផ្ដាច់, ដែលជាចម្បងលើសលែង ។ ពាក្យនេះខ្មែរច្រើនប្រើតែក្នុងកាព្យ; ចមចក្រ, ចមចក្រពង្ស, ព្រះចមពង្ស, ចមក្សត្រ, ព្រះចមចៅ (ក្សត្រទ្រង់រាជ្យ); ប្រើក្លាយមកជា ចោម ក៏មាន ។
