ចៃដន្យ

(ទស្សនវិជ្ជា) accident លក្ខណៈមួយដែលអាចឬមិនអាចជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្វីមួយដោយវាមិនជះឥទ្ធិពលលើសារជាតិរបស់វត្ថុនោះទេ។ ពាក្យចៃដន្យនេះត្រូវបានគេប្រើនៅក្នុងប្រវត្តិទស្សនវិជ្ជាទាំងមូល ដោយមានអត្ថន័យប្លែកៗគ្នាមួយចំនួន។ នៅក្នុងអស្តិរូបវិជ្ជា (បរមត្ថវិជ្ជា) របស់អារីស្តូត (Aristotle) ជាលក្ខណៈនៃអ្វីមួយដែលមិនមែនជាសារជាតិរបស់វា (អ្វីមួយអាចបាត់បង់ឬត្រូវបានបន្ថែមដោយមិនធ្វើឱ្យសារធាតុឬវត្ថុប្រែប្រួល)។ លោករ៉ឺណេ ដេកាត (René Descartes) យល់ថា ការគិតគឺជាចំណុចសំខាន់នៃព្រលឹង ឯកម្មវត្ថុនៃការគិតគឺជា។ ឧ. អាទិទេពគ្មានចៃដន្យទេ ព្រោះថាសច្ចភាពទាំងអស់របស់អាទិទេពសុទ្ធតែកើតឡើងដោយខ្លួនឯង។