ចំបើង

( ន. ) ដើម​ស្រូវ​ស្ងួត​ព្រម​ទាំង​ស្លឹក ដែល​គេ​បែន​បោក ឬ​បញ្ជាន់​យក​គ្រាប់​រួច​ហើយ ។