សំ. ( គុ. ឬ កិ. វិ. ) (ស្បស្ដ) ជាក់, ស្ដែង, ប្រាកដ, ដែលមិនព្រលាំ : សេចក្ដីច្បាស់, ភ្លឺច្បាស់, ឃើញច្បាស់ (ព. បុ. ស្បាស់, លុះចំណេរកាលតៗ មក, ប្រើជា ច្បាស (ស > ច) គឺប្រើក្លាយឃ្លាតពី សំ. ស្បស្ដ នុះឯង) ។
