( ន. ) ឈ្មោះ​មង្គល​ពិសេស​មួយ រាប់​បញ្ចូល​ក្នុង​មង្គល​ទ្វាទសមាស, ជា​មង្គល​ចម្រើន​ការ​សាប​ព្រោះ​បណ្ដុះ​ដាំ​ក្នុង​រដូវ​ភ្លៀង​របស់​ប្រជាជន, មង្គល​នេះ​កំណត់​ធ្វើ​នៅ​ថ្ងៃ ៤ រោច​ខែ​ពិសាខ​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ; ក្នុង​គម្ពីរ​បាលី​ហៅ​ថា វប្បមង្គល “មង្គល​សាប​ព្រោះ​បណ្ដុះ​ដាំ” (រ. ស.) : ច្រត់​ព្រះ​នង្គ័ល ។