ច្រឡោះបោះ

( គុ. ឬ កិ. វិ. ) ដែល​បោក​បោះ​តាម​តែ​រួច​ពី​មាត់ : សំដី​ច្រឡោះបោះ, និយាយ​ច្រឡោះ​បោះ ។