សំ. ( កិ. ) (ឆុរ “កាត់, កាប់, ពុះបំបែក, ហ័ន”) ខ្សុរឡើង, ឆេវឡើង ។ ឆុរឆេះ គឺក្រោធក្ដៅខ្លាំងទប់មិនឈ្នះ ។ ឆុរឆេវ គឺខឹងខ្លាំងដូចជាចាប់ពើតឆេវៗ ។
( ឧ. ) សូរឮដោយប្រេងឬខ្លាញ់ ដែលពុះព្រោះត្រូវចំហាយក្ដៅ ។
