( កិ. ) បណ្ដាល​ឡើង​ដោយ​កម្ដៅ​ឬ​ដោយ​ក្លិន​អ្វី​ដែល​ផ្សាយ​ជះ​ឡើង​ដល់​ច្រមុះ នាំ​ឲ្យ​ឈ្លក់, ឲ្យ​កណ្ដាស់​ឬ​នាំ​ឲ្យ​ចង្អោរ ដូច​ក្លិន​ផង់​ម្រេច​ជាដើម ។

( កិ. ) អុជ​ផ្ទាល​បញ្ឆាប, រោល​បញ្ឆាប​ដោយ​អណ្ដាត​ភ្លើង : ឆួល​ព្រៃ, ឆួល​គំនរ​ចំបើង ។ កិ. ឬ កិ. វិ. ខ្មួល​ឡើង, ឆេវ​ឡើង : ខឹង​ឆួល, ឈឺ​ពោះ​ឆួល ។ គុ. ដែល​ចាស់​ភ្លើង​រក​កល​ខ្លោច : បាយ​ឆួល​ភ្លើង ។