ឆ្នួន
( ន. ) ប្រឆេះដាក់រំសេវកំបាំង សម្រាប់អុជបន្តភ្លើងឲ្យឆ្លងទៅឆេះនៅកន្លែងឯទៀត ។ ក្ដារខ្មុកសម្បុរខ្មៅ ឬបន្ទះថ្មខ្មៅ សម្រាប់សរសេរអក្សរដោយដី-ស : ក្ដារឆ្នួន ។ រោងថែវមានផ្លូវកំបាំងឬផ្លូវមានគ្រឿងបាំង សម្រាប់ពួកស្រ្តីឥស្សរជនចរចេញចូល ។