ជៈដា សំ. បា. ( ន. ) ផ្នួងសក់តាបស ។ ព្រៃស្នាប់ ។ ធម្មជាតិដែលទ្រុបទ្រុល, ចាក់ស្រែះ, កណ្ដាញ់ដូចជាផ្នួងសក់តាបសឬព្រៃស្នាប់ (តណ្ហា) ។
