ជៈនៈតា សំ. បា. ( ន. ) ប្រជុំ​ជន, ពួក​ជន (ច្រើន​ប្រើ​តែ​ក្នុង​កាព្យ) ។ បច្ឆាជនតា ប្រជុំ​ជន​ខាង​ក្រោយ គឺ​ប្រជុំ​ជន​ត​ៗ​ទៅ ។