ជិនៈវង់ សំ. បា. ( ន. ) (ជិន + វំស) វង្សនៃអ្នកឈ្នះ ។ ព្រះនាមក្សត្រ ១ ព្រះអង្គក្នុងរឿងសាស្ត្រាល្បែងពាក្យកាព្យសម្រាយ; រឿងនុ៎ះឯងក៏ហៅថា រឿងជិនវង្ស ដែរ (ជារឿងប្រតិដ្ឋ “ប្រឌិដ្ឋ” ) ។
