ជិវ-ហាប៉ៈ សាត បា.; សំ. ( ន. ) (ជិហ្វាប្រាសាទ) បសាទរបស់អណ្ដាត, សម្ផស្សអណ្ដាត សម្រាប់ដឹងរសផ្សេងៗ ។ ជិវ្ហាវិញ្ញាណ សេចក្ដីដឹងច្បាស់នូវរសជាតិដោយសារអណ្ដាត ។ ជិវ្ហិន្រ្ទិយ (ជិវ-ហិនទ្រី) ឥន្រ្ទិយ គឺអណ្ដាត (ម. ព. ឥន្រ្ទិយ ផង) ។
