ជី

( បុ. ) អ្នក, ឯង; ពាក្យគួរសមសម្រាប់ហៅក្មេងប្រុស ដែលទើបសឹកពីសាមណេរ ឬសម្រាប់អ្នកធំ, នឹងអ្នកចាស់ហៅ អ្នកតូចជាងឬក្មេងជាងដោយរាប់អាន ។
ន. ស្ត្រីដែលកោរសក់ស្លៀកដណ្ដប់សំពត់ស កាន់សីល ១០ (ម. ព. ដូនជី, យាយជី ផង) ។
(គ្រឿងលំអ) គ្រឿងដាំត្បូង រាងសណ្ឋានស្លឹកសីមាសម្រាប់បំពាក់កូនក្មេង។ គ្រឿងអលង្ការមួយយ៉ាងធ្វើពីវត្ថុធាតុផ្សេងៗ មានសណ្ឋានជាបន្តោងធំ មានដាំត្បូងចម្រុះពណ៌ សម្រាប់ពាក់ព្យួរបន្តោកនៅនឹងកងក ឬខ្សែក។
ទម្ងន់អនុភាពអំពីតម្លឹង : មាសទម្ងន់មួយជី ។ ខ្នាតខ្មែរពីបុរាណ ដែលមានទម្ងន់ ១/១០ តម្លឹង ឬ ១០ ហ៊ុន ប្រមាណ ៣,៧៥ ក្រាម។
អ្វីៗដែលមានរសជាតិធ្វើឲ្យដំណាំលូតលាស់ល្អ : ចាក់ដីក្នុងស្រែ, ជីមានប្រយោជន៍គ្រប់ដំណាំទាំងអស់ ។