ជេដ្ឋា
ជេត-ឋា បា.; សំ. ( គុ. ឬ ន. ) (ជេដ្ឋ, ប្រើតាមលំនាំលិង្គទាំង ៣ គឺ បុំ. ជេដ្ឋោ, ឥ. ជេដ្ឋា, នបុំ. ជេដ្ឋំ; សំ. ជេ្យស្ឋ, ប្រើតាមលំនាំលិង្គទាំង ៣ ដូច បា. ដែរ) ដែលជាធំបំផុត, ចម្រើនបំផុត, ជាចម្បង, ជាច្បង; ច្រើនប្រើជា រ. ស. ថា “បង” : សម្ដេចព្រះជេដ្ឋា, ព្រះជេដ្ឋា; ព្រះជេដ្ឋា