( កិ. ឬ កិ. វិ. ) ឱន​ងប់​ដោយ​កើត​ទុក្ខ​ខ្លាំង​ឬ​ដោយ​ឈឺ​ក្បាល : វា​ចេះ​តែ​ជ្រប់ ឥត​ងើប​មុខ​សោះ, អង្គុយ​ជ្រប់, ឈរ​ជ្រប់​រាល់​តែ​ថ្ងៃ ។