ដោល
( កិ. ) រុញច្រានដោយថ្នោល : ដោលទូក ។ ស្ទុះដាលរុញឡើង : កូននេះថ្លោសណាស់ វាចេះតែដោលកាន់ទប់ស្ទើរតែនឹងមិនជាប់; គោដាលដោលស្ទើរតែនឹងភ្លូករទេះ ។ គោមួយក្រោលដោលតែគ្នាឯង (ព. ទ. បុ.) បងប្អូនក្នុងក្រុមគ្រួសារតែមួយរករឿងឈ្លោះប្រកែកតែគ្នាឯង ។