តៈប៉័ស-សី បា. ; សំ. ( គុ. ឬ ន. ) (តបស្វិន៑) អ្នកមានតបៈ, អ្នកកាន់តបៈ (តាបស); បើស្ត្រីជា តបស្សិនី (តាបសី) ។
