ថៃយ៉ៈស័ង វ៉ាស បា. ( ន. ) ការ​លួច​សំវាស គឺ​ការ​ដែល​បុគ្គល​ជា​គ្រហស្ថ​ក្លែង​ខ្លួន​ធ្វើ​ជា​សាមណេរ​ខ្លួន​ឯង​ហើយ ប្រកាស​សេចក្ដី​ឲ្យ​គេ​ដឹង​ថា​ខ្លួន​ជា​សាមណេរ; ឬ​ការ​ដែល​បុគ្គល​មាន​ភិក្ខុ​បំបួស​ខ្លួន​ឲ្យ​បាន​ជា​សាមណេរ ហើយ​សាមណេរ​នោះ​ក្លែង​ធ្វើ​ជា​ភិក្ខុ; ឬ​ក៏​ការ​ដែល​បុគ្គល​ជា​គ្រហស្ថ​ក្លែង​ខ្លួន​ធ្វើ​ជា​សាមណេរ​ខ្លួន​ឯង​ផង ថែម​ទាំង​ក្លែង​ធ្វើ​ជា​ភិក្ខុ​ផង​ទៀត (ម. ព. ថេយ្យសំវាសកៈ ទៀត​ផង) ។