ទៈ-កា-សៃ បា. ( គុ. ) (ទក “ទឹក” + អាសយ “ទីអាស្រ័យ, លំនៅ”) ដែលនៅអាស្រ័យក្នុងទឹក, ដែលមានទឹកជាលំនៅ : ពួកសត្វទកាស័យ គឺត្រី, ឆ្លាម, មករ ជាដើម ។
