( គុ. ) ទ្រទេសទ្រទន់, ល្វាសល្វន់, ល្វតល្វៃសមរម្យ (ប្រើតែក្នុងកាព្យ) : ឱមាសមិត្រទងវង ម្ដេចមករងទុក្ខខ្លាំងក្រៃ ព្រោះហេតុកម្មស្រីថ្លៃ ហុចផ្តល់ឲ្យនាងទេដឹង ។
