ទន្សា
( ន. ) ដែកមូលឬបួនជ្រុងស្រួចខាងចុង ភ្ជាប់ពីគល់សស្ត្រាមានកាំបិត, ផ្គាក់ជាដើម ជាពន្លួញសម្រាប់ស៊កបញ្ចូលភ្ជ័រភ្ជាប់ក្នុងដងដោយមានមៀនស្រោបពីខាងងក្រៅឬឥតមៀនក៏បាន : ទន្សាកាំបិត, កាន់សំពងខ្លាំងពេក ទាល់តែបាក់ទន្សាអស់ ។ ព. ទ. បុ. មេខាតលក្ខណ៍ ត្រូងនឹងអាបាក់ទន្សា រកស៊ីប្រវេប្រវា លិចកញ្ជង់ លង់កញ្ជើ (និយាយពីប្រពន្ធនិងប្ដីអភ័ព្វ) ។
( ន. ) ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទ ពួកទ្រាំង ឬ ពួកស្លាព្រៃ : ដើមទន្សា ។