ទរ
( កិ. ) កិន. គឺជេរ, ស្ដីឲ្យ, បន្ទោស; វាយ, ទះ, តប់... (ជាពាក្យសាមញ្ញសម្រាប់និយាយបញ្ឆៀងមិនចំពោះដំណើរជេរ, បន្ទោសជាដើមនោះទេ) : ខ្ញុំឥតដឹងរឿងហ្នឹងសោះ ស្រាប់តែគាត់មកដល់ភ្លាម តាំងទរខ្ញុំតែម្ដង ។ ស៊ី (ព. សា.) ឆ្កែទរនំអស់ ។ល។