ទស់
( កិ. ) រាំងដោយឆ្នស់ : ទស់ធ្នស់, ទស់ទឹកឲ្យចាល់ ។ រារាំង, ទប់ទល់ : មើលទៅឃើញទស់គេមិនឈ្នះទេ ។ ទស់ទ័ព គឺរាំងមុខទ័ពមិនឲ្យចូលមកបាន ។ (ស. ស.) ទាញ ដោយតាំងសញ្ញាថារបស់ដែលគេចោល ឬឥតម្ចាស់ : ភិក្ខុទស់សំពត់បង្សុកូល, ទស់បន្លុង ។