ខ្មែរ

កែប្រែ

ទុប-ភា-- បា.; សំ. ( ន. ឬ គុ. ) (ទុភ៌ាសិត) សំដី​អាក្រក់, ពាក្យ​គំរោះគំរើយ : កុំ​គប្បី​ពោល​នូវ​ទុព្ភាសិត; កុំ​ថា​ឡើយ​ដល់​មនុស្ស សូម្បី​តែ​តិរច្ឆាន​ក៏​រមែង​មិន​គាប់​ចិត្ត​ចំពោះ​ទុព្ភាសិត​ដែរ ។ ឈ្មោះ​អាបត្តិ​ពួក​មួយ (ក្នុង​អាបត្តិ ៧ កង) ជា​ទោស​សម្រាប់​បព្វជិត​ក្នុង​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា : អាបត្តិ​ទុព្ភាសិត ឬ ទុព្ភាសិតាបត្តិ ។ សូម​អាន​​អំពី ទុក្កដ ថុល្លច្ច័យ បាចិត្តិយៈ បាដិទេសនីយៈ បារាជិក សង្ឃាទិសេស និង អាបត្តិ ផង ។