ទុរ្យស់ ឬ ទុរៈយស់ សំ. ( ន. ) ដំណើរខូចយស, ថ្លោះធ្លាក់យស ។ ប្រើដូចជា គុ.ក៏បាន : មនុស្សទុយ៌ស; ច្រើនសរសរក្លាយជា ទុរយស ។
