ទៀង
បា.; សំ. ( គុ. ) (និច្ច, និច្ចំ; និត្យ) ដែលពិត, ប្រាកដ, មិនប្រែប្រួល, មិនល្អៀង, មិនឃ្លៀងឃ្លាត : សម្ដីទៀង ។ ប្រើជា កិ. វិ. ក៏បាន : នាឡិកានេះដើរទៀងណាស់ ។ ន. និព្វាន (ច្រើនប្រើតែខាង សំ. និង បា. ថា និច្ចំ) ។ ទៀងតែនឹង និ. និបាតប្រាប់អនាគត “ប្រាកដជានឹង, មុខជានឹង” : ទៀងតែនឹងបាន មុខជាឬប្រាកដជានឹងបាន ។ ទៀងត្រង់ ត្រង់ពិត, ពិតជាត្រង់ : ចិត្តទៀងត្រង់ ។ ទៀងទាត់ ទៀងពិតឥតភ្លាត់ ។ ទៀងទេរ ទេរឬជ្រេទៀងតាមប្រក្រតី តាមធម្មតា ។ (ព. កា.) : អាទិត្យទៀងទេរ រាល់ថ្ងៃតែងបែរ ទៅទិសបស្ចិម សង្កេតមើលទៅ ឃើញដូចសន្សឹម រូបកាយឥតខ្លឹម ក៏ដូច្នេះដែរ ។