សំ. ( កិ. ) (ទ្រុហ, ហ > ះ = ទ្រុះ) បៀតបៀន, ព្យាយាមរករឿងបៀត-បៀន, ស្អប់, ចងគំនុំ ។
សំ. ( ន. ឬ គុ. ) (ទ្រុហ, ហ > ះ = ទ្រុះ) អ្នកបៀតបៀន; ដែលរករឿងបៀតបៀន : មនុស្សទ្រុះមិត្រ (ម. ព. ទ្រុស្ដ ផង) ។
