ធៈនា-ក បា. ( ន. ) (ធន + អាករ) ទី​កន្លែង​កើត​ធនធាន គឺ​ទី​កើត​វត្ថុ​ធាតុ​ជា​ប្រភព​នៃ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ ដូច​ជា​ប្រេង​កាត​និង​លោហ​ធាតុ​ជាដើម : ប្រទេស​កម្ពុជា​មាន​ធនាករ​ដែក​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​កំពង់ធំ ។