ធៈមៈនី បា.; សំ. ( ន. ) (ធមនិ) សរសៃ​ដែល​នាំ​រស​ឲ្យ​ជ្រួតជ្រាប​ក្នុង​សព៌ាង្គកាយ, សរសៃ​ឈាម (រ. ស.) : ព្រះ​ធមនី (ម. ព. នហារុ ផង) ។