សំ.; បា. ( ន. ) (ធាត្រី ឬ ធាត្រេយី; ធាតី “ស្រីអ្នកទ្រទ្រង់, អ្នកថែរក្សាកូនក្មេង”) មេដោះ, ស្រីជាបងរក្សា ។
