ធុដុង ឬ ធូដុង សំ. បា. ( ន. ) អង្គ​របស់​ធម៌​ជា​គ្រឿង​កម្ចាត់​នូវ​កិលេស ។ ពាក្យ​នេះ​ជា​ឈ្មោះ​វត្ត​ប្រតិបត្តិ​ដោយ​ឡែក សម្រាប់​បព្វជិត​ក្នុង​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា​កាន់​តាម​កម្លាំង​សទ្ធា ដើម្បី​ទម្រោម​ធម៌​ជា​គ្រឿង​សៅហ្មង​ចិត្ត​ឲ្យ​ថយ​ចុះ ។ ធូតង្គ​; ធុតង្គ(dhutanga) ។

ធុតង្គ